öğrenci evi sorunsalı

yemek yok, hep soğuk ve ahırı andırıyor neden böyle allah aşkına anlatın..

şöyle bişey şimdi canınız bir şey çekiyor alıyorsunuz eve getiriyorsunuz ama siz yemiyorsunuz ev arkadaşlarınız yiyor

önemli tek husus arkadaşlar. arkadaşlarla anlaşınca açlığı bile pek kafaya takmıyorsun. ama arkadaşların ibnenin oluştu oruspu çocuğunun teki olunca aldığın nefes sana zehir oluyor. kendimi böyle babaanne annanne gibi hissettim ama arkadaşınızı iyi tutun bre.

bu konuyu daha önceki etrilerimde defalarca kez anlattım. misafir. benim için bu sene inanılmaz çile dolu oldu misafir konusunda.

ev arkadaşının sevgilisinin olması. i̇nsanı kendi evinde yabancı hissettirir

bu sene eve çıkıyorum ve acayip korkmaya başladım. gerçi yurttan daha iyidir ama aldldldş

diğer entry'lerin aksine temiz bir evden bahsedeceğim. anne babadan ayrı 4 kız kardeş öğrenci evindeyiz rahat takılırız diyorduk tâ ki ablamın her pazar temizlik sorunsalı ortaya çıkana kadar. 18 yıllık hayatımın en güzel olması gereken günleri perde ütüleyerek cam silerek yemek yaparak geçti...

abim öğrenci evine annem gelecek diye evdeki ocağı çöpe atmıştı. üstü resmen katman katman yağdı.

ay benim abimin öğrencievi korkunctu mutfak demeye bin şahit bi yer 3 aylıkbulasık vardı öyle bi ev düşünün ki eve camdan giriyolar ndlsnlfknslkfns

şu an ilk günümüz ve mükemmel geçti.cidden kafa dengi arkadaş çok önemli.şu saate kadar sürekli eğlendik.ta ki alt kattan biri sizi polise şikayet edicem diyene kadar.ama yurttan bin kat daha iyi.çünkü rahatsın ve sana ait

size belki de daha önce hiç karşılaşmadığınız bi öğrenci evinden bahsedicem. ev 1+1 ve ters dublex, haliyle göt kadar yer. salon, mutfak ve giriş aynı yerde siz düşünün ev ne kadar küçük, balkonlar bile daha geniş olabilir salondan falan. neyse çok detaya girmeyelim, yurttan çok sevdiğim arkadaşımla çıktım eve. memleketteydi o, evi buldum, tuttum, yerleştim 1 ay kadar da tek yaşadım. sonra bi geldi ailesiyle, tatil falan. neyse dedim geçtim kabul etmiştim sonuçta. 1 ay sonra annemle babam ayrıldığı için kızkardeşim yanıma yerleşti. sağolsun ses etmedi, kızkardeşimi de çok sevdi. sonra ablasının sorunları vardı eşiyle çat kapı geldi memleketten. kızkardeşim geri gitmişti. 1 aya yakın tek ablası kaldı sonra geri gitti. ben memlekete gittim dönüşte kardeşimi getirdim. 1 hafta sonra bi telefon geldi. ev arkadaşımın ablası. "evden ayrılıyorum çocuklara bakın kiranızı ödiyim." ev arkadaşım istemedi, ben kira sevdasına kabul ettim. geldi, 2 tane çocukla, çocuklar zırdeli inanamazsınız. bi de ilk geldiği sıra onu çalıştığım yere sokmuştum çalışıyordu, ordan sevgili de yapmış. engelli maaşı başvurusu evi görmeye gelcekler falan çalışmadı bu. gelin görün ki, ben ömrümde böyle sorumsuz bi anne görmedim. kınamak istemiyorum elbette. ama telefon elinde, çocukların dağıttığını toplamaz, bağırtılarını umursamaz, eve sevgilisini getirir (herif babam yaşında), getirmekle kalmaz gece çıkar sabahlara kadar gelmez (yine sevgilisiyle bu arada), çocukları bize bırakır gezer tozar. düşünün çocuklarına yemek bile yedirmeden çıktığı olmuştur. 1 saati mutlaka 3 5 saattir. yetinmez. çocuklar uslu desen uslu değil kök söktürüyor gram umrunda değil. duvarlara resimler yaptılar, yeni aldığım dolabı yıktılar. neler neler. he bi de artık sevgilini getirmeni istemiyorum dediğimde "ben mi gidiyim" diye pişkince sorar. ne evde huzur var ne de temizlik dayanıyor. yapılan temizlik 5 dkya mahvoluyor. kavgalar ettik nafile. ev arkadaşım uyarsın 1 2 anlamıyor. en sonunda son kavgamızds gitmesini istiyorum dedim. bana ailesini doldurup onu da alacağını söyledi. kendisi (ev arkadaşım) de gitmek istemiyor beni yarı yolda bırakmak istemiyormuş. ben kontratı imzalarken ev arkadaşım yoktu. daha sonra imzalamak üzere anlaştık. sonra vakit olmadı. ablası ev bakıyormuş ve ev arkadaşım da yanında. ve bana bunu kızkardeşim söylüyor, benim haberim yok. sözleşmeyi imzalatmak istedim, ev sahibim de onayladı bugün. erkek arkadaşım eğer imzalatmazsan seni ortada bırakır demişti çünkü. haklıymış. beni suçlayarak sen bana güvenmiyor musun da imzalatıyorsun dedi. düşünmem lazım dedi. ablana güvenmiyorum, kendimi garantiye almaya çalışıyorum diyince sustu kaldı. yarın tekrar sorucam, eğer kabul etmezse evden yollamayı düşünüyorum. sence napmalıyım sözlük, 2 aydır çektiğim çile bile değil çünkü, bambaşka bişey. kadının sorumsuzluğu ayrı, pisliği ayrı herşeyi ayrı. ev küçük, 6 kişi yaşıyoruz, 2si çocuk. evde ne yemek yiyor ne de kalıyorum, gerçekten bıktım. edit: ben sözde imza işini açınca yapmayacağı da varsa yapası gelmiş hanımefendinin, ablasıyla çıkacakmış. ay sonuna kadar çıkın dedim, sonunda.